قرارداد هسته‌ای امریکا ـ ویتنام: ابعاد و پیامدها |
 |
 |
|
30 بهمن 1389 |
||||
|
چکیده دولت اوباما به‌رغم تأکید بر سیاست عدم‌اشاعه و لزوم تحقق ایده جهانی عاری از سلاح‌های هسته‌ای، در تاریخ 30 مارس 2010 (10 فروردین 1389) یادداشت‌تفاهم همکاری هسته‌ای را با ویتنام در قالب «ماده 123 لایحه انرژی اتمی» به امضا رساند. در صورت نهایی‌شدن این یادداشت تفاهم، ویتنام از حق غنی‌سازی اورانیوم و بازفرآوری آن در داخل خاک خود برخوردار خواهد شد و شرکت‌های امریکایی نیز اجازه می‌یابند تا در امر ساخت راکتورها و نیروگاه‌های هسته‌ای برای تولید برق مورد نیاز و انتقال سوخت و فناوری هسته‌ای به ویتنام، همکاری نمایند. اگرچه مقامات امریکایی به دلیل تفاوت بارز میان قرارداد هسته‌ای امارات و ویتنام، سیاست «دولت به دولت» یا «منطقه به منطقه» را برای انعقاد قراردادهای همکاری هسته‌ای با دولت‌ها مطرح نمودند، اما همچنان بر الگوی امارات مبنی بر چشم‌پوشی از چرخه سوخت غنی‌سازی ملی به عنوان الگویی مناسب برای کشورهای خاورمیانه تأکید می‌ورزند. در این گزارش راهبردی سعی بر آن است تا مهم‌ترین ابعاد و پیامدهای قرارداد هسته‌ای امریکا ـ ویتنام مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
|
