این مقاله در یک ارزیابی کلی از دور چهارم تحریم‌های بین‌المللی علیه جمهوری اسلامی این فرض را بنا قرار می‌دهد که اگر حتی تحریم در بخش اقتصادی موفق باشد، در هدف اصلی خود یعنی تعلیق برنامه هسته‌ای ایران در مدت زمان مطلوب غرب شکست خواهد خورد. با چنین فرضی، بدیل‌های موجود برای تحریم جاری می‌تواند جنگ (با اهداف متفاوت و شدت‌های گوناگون) یا مهار باشد. اما در این بررسی نشان داده خواهد شد که چون جنگ در مدت مورد بحث منتفی است، تحریم در کوتاه‌مدت کم‌اثرتر می‌شود و در نتیجه، تشدید تحریم به‌عنوان شاخص سیاست کلان «مهار» غالب می‌شود و سیاست سه دهه گذشته امریکا یعنی مهار با ظرافت‌ها و ابعاد جدیدتری همچنان تداوم خواهد داشت.

دانلود مقاله