چکیدهدستیابی احتمالی بازیگران کشوری و غیر کشوری در خاورمیانه به جنگ‌افزارهای کشتار جمعی، به ویژه سلاح‌های هسته‌ای در دو دهه اخیر به یکی از مهمترین مسائل مهم امنیتی جهان تبدیل شده است. نگرانی دولت بوش این بوده است که یکی از کشورهای خاورمیانه به رقابت با اسراییل اتمی پرداخته و مصمم شوند تا با کسب توانایی هسته‌ای به انحصار قدرت اتمی این دولت یهودی پایان داده و توازن قوای منطقه خاورمیانه را به نفع خود برهم زنند. رهبران سیاسی چنین کشوری در صورت دستیابی به قدرت اتمی بیشتر احتمال دارد که موانعی بر سر راه سیاست‌های مداخله‌گرایانه قدرت‌های فرامنطقه‌ای در خاورمیانه ایجاد کنند. هدف اصلی این پژوهش مطالعه انگیزه‌های برنامه سلاح‌های کشتار جمعی (با تاکید بر تسلیحات اتمی) و بررسی راه‌های مقابله با گسترش اینگونه جنگ‌افزارها در خاورمیانه است. تاریخ مداخله قدرت‌های بزرگ نشانگر این واقعیت بوده است که انتقال ساز و برگ‌ها و فن‌آوری نظامی حتی برای تولید تسلیحات کشتار جمعی بخش لاینفک سیاست خارجی دولت‌های مداخله‌گر را تشکیل داده، و با تشویق مسابقات تسلیحاتی به ناامنی منطقه انجامیده است. نیاز مبرمی به بازبینی اساسی اهداف و ابزار سیاست خارجی آمریکا و سایر قدرت‌های بزرگ در قبال این منطقه استراتژیک وجود دارد؛ زیرا مسابقات تسلیحاتی موانعی بزرگ برای وحدت سیاسی و همگرایی اقتصادی در خاورمیانه به‌شمار می‌آیند