چکیده

ایران و امریکا از زمان فروپاشی رژیم بعث در سال 2003، به عنوان اصلی‌ترین بازیگران خارجی تأثیرگذار در روند تحولات عراق تلقی می‌شوند. امریکا به عنوان نیروی اصلی اشغالگر عراق، مسئولیت اصلی را در پیشبرد روند سیاسی ـ امنیتی این کشور بر عهده دارد و در این راستا در طول سال‌های گذشته، رویکردهای متعددی را در پیش گرفته است. ناکامی‌ امریکا در بهبود شرایط سیاسی ـ امنیتی عراق تا سال 2006 و حتی تشدید منازعات فرقه‌ای و خشونت‌ها در این سال، باعث شد تا دولت بوش در ابتدای سال 2007، رویکرد نوینی را برای موفقیت در عرصه عراق طراحی نماید. این رویکرد ابعاد مختلف داخلی و منطقه‌ای داشت و بخش مهمی‌ از آن نیز به چگونگی رفتار با ایران در عرصه عراق مربوط بود. با توجه به اهمیت مسائل و تحولات عراق و راهبردهای امریکا در این خصوص، در این مقاله به ابعاد مختلف رویکرد امریکا به عراق در سال 2007، به ویژه اهداف و طرح‌های آن در قبال ایران در این چارچوب و پیامدها و نتایج آن پرداخته می‌شود.