چکیده

با تاسیس شورای حقوق‌بشر، مکانیسم‌های جدیدی به منظور افزایش احترام به حقوق‌بشر در شورا مورد توجه قرارگرفت. یکی از این مکانیسم‌ها، سازوکار «بررسی ادواری جهانی» موسوم به یو پی آر است که وضعیت حقوق‌بشر کشورها را مورد رسیدگی قرار می‌دهد. سازوکار مزبور یک چهارچوب نظارتی و ارتقایی مبتنی بر تعامل، گفت‌وگو و همکاری و مشارکت کشورها بوده و هدف از آن تقویت احترام به حقوق‌بشر در سراسر دنیا است. ارتقایی بودن ماهیت سازوکار مزبور، فراگیری بررسي‌ها و برابری همه کشورها در این ارزیابی‌های حقوق‌بشری، جلب مشارکت و همکاری دولت‌ها و نهادهای غیردولتی و تعامل برابر با ابعاد مختلف حقوق‌بشر، از ویژگی‌های مثبت سازوکار بررسی ادواری جهانی به شمار می‌رود. با این وجود، سازوکار مزبور از ضعف‌های عمده‌ای نیز رنج می‌برد. اعمال ملاحظات سیاسی در رسیدگی‌های حقوق‌بشری، عدم تفکیک بین توصیه‌های ارئه شده در فرایند بررسی ادواری جهانی با توصیه‌های نهادهای معاهده‌ای و رویه‌های ویژه، عدم پذیرش بسیاری از توصیه‌های محتوایی از سوی کشورها، عدم وجود یک سازوکار واحد برای پیگیری و اجرای توصیه‌ها و نقش کم‌رنگ نهادهای ملی حقوق‌بشر در اجرای توصیه‌های حقوق‌بشری، از چالش‌هایی به شمار می‌روند که تحقق اهداف شورای حقوق‌بشر را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

واژه‌های کلیدی: شورای حقوق‌بشر، بررسی دوره‌ای و جهانی وضعیت حقوق‌بشر، توصیه‌ها و چالش‌ها

دانلود مقاله