15 مهر 1392
از نگاه بسیاری از دانش‌پژوهان، جریان اصلی روابط بین‌الملل و سیاست خارجی، کنش‌های کنشگران در راستای رسیدن به اهدافی مادی مثل قدرت، امنیت یا منافع است. جریان غیرمتعارف در این رشته هم با واکنش به این رویکرد، هم خود را در نشان‌دادن چگونگی تکوین مفاهیم قدرت، امنیت و منافع گذاشته‌اند. در این بین تلاشی صورت گرفته است تا اهداف کنشگران را با مفاهیمی دیگر تبیین کند. یکی از این مفاهیم عبارت از «احیاء اعتبار» است. با در نظر گرفتن این فرضیه که برنامۀ هسته‌ای ایران تلاشی برای احیاء اعتبار این واحد سیاسی است، این پرسش مطرح می‌شود که این احیاء اعتبار از چه روش‌هايي دنبال شده است؟ این مقاله در راستای پاسخ به این پرسش، دو فرایند احیاء اعتبار ناشی از احساس شرم و ناشی از احساس توهین را متمایز و مؤلفه‌های هرکدام را مشخص می‌کند و در ادامه مصادیق آن را در دو دورۀ تلاش بر سر این برنامه نشان می‌دهد.
دانلود مقاله